Michelin Rehberi 2027 seçkisinde tüm Türkiye’yi kapsayacak

Geçtiğimiz hafta Michelin Rehberi’nin 2026 yılı seçkisini açıkladığı törene katıldım. Bu yılki seçkide toplam 54 restoran yer alıyor. Törenin en büyük sürprizi İzmir’den Vino Locale oldu. Şef Ozan Kumbasar ve eşinin büyük emek verdiği bu mekan ülkemizden 2 yıldız almayı başaran 2. restoran oldu.

Ancak kulislerde konuşulan başka bir konuyu gündeme getirmek istiyorum. 

2026 seçkisiyle birlikte Michelin Rehberi, yalnızca İstanbul, İzmir ve Muğla’yı kapsayan haritasını genişleterek artık Türkiye’nin dört bir yanını kapsama hedefiyle yola çıkıyor. 

Bu genişleme sadece büyük şehirler için değil; Anadolu’nun kültürel zenginliğiyle öne çıkan şehirleri için de büyük bir fırsat. Yerel tatlar, tarih ve gastronomi birleşerek, Türkiye’yi hak ettiği uluslararası gastronomi haritasına taşıyabilir.

Peki bu genişleme için zemin hazır mı?

Türkiye’nin dört bir yanında, yöresel mutfaklar, köklü reçeteler ve yaratıcı şefler var. Ancak bu çeşitliliği “uluslararası ölçekte değerlendirilebilir bir bütün” haline getirmek ciddi bir hazırlık gerektiriyor.

Anadolu’daki köklü mutfak mirası doğru anlaşılmalı ve restoranların koşulları da göz önünde bulundurularak “fine dining” ötesinde bir perspektif geliştirilmeli diye düşünüyorum.

Akademik camianın en büyük tereddütü ise değerlendirme kriterlerinde Fransız gastronomi kodlarının baskın olması ihtimali... Yerel ürünler ve nesilden nesile aktarılan yerel gelenekler de dikkate alınmalı. Ve en önemlisi: Türkiye’nin gastronomik zenginliğini coğrafi çeşitlilik, sürdürülebilirlik ve kültürel derinlik ekseninde yansıtmak gerekiyor.

Acaba yerel rehber hazırlanırken bölgesel uzmanlarla birlikte çalışılması adil bir temsil için güzel olmaz mı? Çünkü Anadolu mutfağı, sadece tabakta değil; tarlada, pazarda, ateşin başında, hikâyelerde ve gelenekte yaşayan bir kültür örüntüsüne sahip.

Umuyorum Michelin bu yolculukta “not veren” değil, “köprü kuran” bir aktör olur.